پژوهش گسترده‌ای که در استرالیا انجام شده، نشان می‌دهد که انزوا ممکن است باعث بروز مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب اجتماعی و پارانویا شود.یافته‌های این مطالعه که در آن در یک دوره ۶ ماهه، بیش از هزار نفر مورد بررسی قرار گرفته‌اند، نشان می‌دهد که کسانی که از اضطراب اجتماعی رنج می‌برند بیش از سایرین ممکن است در آینده دچار انزوا شوند.
البته باید به این نکته مهم اشاره کنیم که این عوامل، تنها عامل‌های سببی نیستند و عوامل دیگر ممکن است در این امور دخیل باشند اما پژوهش‌گران امیدوارند که کار آن‌ها منجر به انجام تحقیق‌های دیگر در زمینه ارتباط دوسویه سلامت روانی و انزوا شود. گرچه ممکن است بسیاری فکر کنند افسردگی و انزوا دو روی یک سکه‌اند اما این دو از نظر روانشناسی کاملا متفاوت هستند. انزوا به‌وی‍‍ژه به روابط آدم‌ها ربط دارد، در حالی که افسردگی شامل مسائلی کلی در سلامت روانی می‌شود.میشل لیم، سرپرست گروه پژوهش، می‌گوید:«انزوا معمولا بیان‌کننده حالت عاطفی منفی‌ای است که فرد زمانی آن را احساس می‌کند که تفاوتی بین روابطی که آرزوی داشتن آن‌ها را دارد و روابط واقعی‌اش مشاهده کند. احساس ناخوشایند انزوا، ذهنی است.
پژوهش‌گران دریافته‌اند که انزوا ربطی به میزان زمانی که فرد با دیگران می‌گذراند یا تنهاست ندارد، بلکه بیشتر به کیفیت روابط ربط دارد تا کمیت آن‌ها. یک فرد منزوی احساس می‌کند که دیگران او را درک نمی‌کنند و رابطه پرمعنایی با او ندارند».در این پژوهش ۱۰۱۰ نفر از بخش‌های مختلف جامعه که بین ۱۸ تا ۸۷ سال سن داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه، پژوهش‌گران از سه تحقیق آنلاین در طول ۶ ماه برای اندازه‌گیری تغییرات موجود در سلامت روانی افراد استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که به‌رغم این‌که انزوا ممکن است خطر ایجاد مشکلات روانی را در فرد افزایش دهد، اما مشکلات روانی به‌خودی‌خود باعث افزایش حس انزوا نمی‌شود.
در حقیقت، فقط اضطراب اجتماعی خطر بروز احساس انزوا را در فرد افزایش می‌دهد و افسردگی و پارانویا در این مسئله که فرد در آینده احساس انزوا کند نقشی ندارند. این مسئله ممکن است به این دلیل باشد که افرادی که از اضطراب اجتماعی رنج می‌برند بیش از دیگران از قرار گرفتن در تعاملات اجتماعی دوری می‌کنند که این مسئله خود بر انزوا می‌افزاید.لیم در این مورد می‌گوید: «ما برای تنها بودن خلق نشده‌ایم. ما گونه‌هایی اجتماعی هستیم. انزوا همچنین ممکن است باعث افزایش احتمال بروز بیماری‌های جسمانی مانند آلزایمر، مشکلات قلبی-عروقی و کاهش ایمنی بدن شود».